Het besluit is al genomen om voor een derde keer af te reizen naar Zwitserland voor de zomervakantie. Maar ons vervoersmiddel zal ditmaal anders zijn. We gaan niet met ons vertrouwde T3 kampeerbus maar met een elektrische camper. We kregen het verzoek deze te testen en daar hoefden we niet lang over na te denken. Op naar Zwitserland. En naar Oostenrijk nu we toch lekker zullen zitten.
Natuurlijk zeiden we ja op het aanbod om een kampeerbus van Fixxter te testen met ons gezin. We verheugen ons erop comfortabeler te reizen dan we gewend zijn maar het is ook een manier om de wereld minder te belasten met onze reislust. Dit is een thema waar we ons de laatste jaren veel bewuster van zijn geworden. Nu de reis dichterbij komt dringen zich een aantal vragen op. Hoe gaat dat laden eigenlijk, en hoelang duurt dat en hoe vinden we in hemelsnaam op tijd een laadpaal? En ook niet onbelangrijk: wat als we die niet op tijd vinden? Na een korte zoektocht op internet en wat tips van vrienden die al eens naar Zwitserland zijn geweest met een elektrische auto ontstaat langzaam een beeld van wat nodig is om ons goed voor te bereiden. We bestellen een tweetal pasjes om bij verschillende aanbieders onderweg te kunnen laden en downloaden een app waarmee we een route uit kunnen zetten, rekening houdend met actieradius. Grote punt van zorg is dat we op zwarte zaterdag van plan zijn te vertrekken en dat er zorgwekkende verhalen op internet circuleren over lange wachttijden bij laadpalen. Die verhalen gaan meestal over Frankrijk maar die zorg maakt uiteindelijk dat we al op vrijdagmiddag vertrekken in de hoop de meute voor te zijn.
De spanning over het vinden van een laadpaal neemt gaandeweg af
Toevallig etenstijd
Omdat een camper zwaarder is dan een personenauto is de actieradius van onze accu ook wat kleiner dan van een elektrische personenauto. Het komt er op neer dat we ongeveer 240 kilometer kunnen rijden op een volle accu en dus grofweg iedere 2 uur moeten laden. De eerste stop hebben we rond etenstijd en vol spanning zoeken we een laadplek. Die vinden we bij de Shell naast de McDonalds en dan weten we nog niet dat, dit een combinatie is die vaak samen gaat in Duitsland. We krijgen het laden niet meteen op gang en staan wat te goochelen met het pasje en de aansluiting. Uiteindelijk lukt het waarbij het display van de auto aan geeft 90 minuten nodig te hebben tot de accu vol is. Dat is wel even schrikken maar gelukkig kunnen we dichtbij iets gaan eten tot de accu weer geladen is. Het lijkt toevallig bijna altijd etenstijd wanneer we weer moeten laden en vaak is er fastfood in de buurt. We besluiten uit die val te blijven en zoeken via de kaart op onze telefoon supermarkten, bakkertjes en andere uitjes in de buurt van de laadplekken die we bezoeken. Er ontstaat een prettig ritme van twee uur rijden en dan stoppen om te laden waarbij we voor een aantal dagen boodschappen doen, wandelen of eten maken in ons camperkeukentje en gezellig met z’n drieën eten. Eenmaal laden we de camper op bij een vrachtwagenparkeerplaats in Duitsland waar we een open lucht gym ontdekken en gezellig even sporten. Door het dwingende ritme van het laden ontstaat er een andere cadans in het reizen dan we met onze eigen diesel camper gewend zijn. We meanderen door het landschap in plaats van het op de snelste manier te doorkruisen en komen daardoor al tijdens het reizen in een relaxte vakantietoestand waar in we stadjes aan doen waar we anders langs zouden zoeven. We doen langer over de reis maar verlengen de vakantie doordat het reizen veel gevarieerder en trager is dan we gewend zijn. We luisteren onderweg naar een luisterboek van Harry Potter wat niet zo goed lukt in onze eigen camper omdat de radio nauwelijks boven het geluid van de motor uit komt.
Meer vertrouwen
De reis valt ons alleszins mee ondanks dat we wat hindernissen moeten overwinnen. Laadstations zijn via de app niet altijd goed te vinden maar wanneer we het adres uit de app invoeren in de routeplanner dan lukt het meestal wel. Tweemaal is het laadstation bezet en moeten we lang wachten of op zoek naar een andere plek. Ook leren we al snel vooral te zoeken naar snelladers omdat we anders dik anderhalf uur moeten laden en dat haalt de vaart nogal uit de reis. De spanning over het al dan niet op tijd vinden van een laadpaal neemt gaandeweg af en er ontstaat wat meer vertrouwen. Op het laatste stuk van de route naar Zermatt besluiten we zelfs het risico te nemen het laatste laadstation voor de camping te negeren en meteen de weg omhoog naar Randa te nemen. Omdat de weg omhoog voert is het moeilijk in te schatten hoe snel we de accu leegtrekken. In Randa zelf is geen laadplek en we gokken er op de camper op de camping te kunnen laden zodat we ook weer terugkomen in het dal. De verrassende ervaring dat de camper laadt wanneer we naar beneden rijden geeft wat moed. Wanneer we onvoldoende energie hebben om op onze bestemming te komen dan hebben we in ieder geval de mogelijkheid af te dalen naar het dal en zo bij te laden. Uiteindelijk komen we laat in de avond aan op de camping in Randa en manoeuvreren de stille camper naast een tentje zonder iemand te wekken. Onze buren zijn verbaasd als ze de volgende ochtend uit hun tent kruipen en de camper zien staan.
Vanuit Randa gaan we met de trein naar het autovrije Zermatt om wandelingen te maken en ook beklimt Martin de 4.505 meter hoge Weisshorn als onderdeel van een project waarin hij eerstbeklimmingen van bekende bergen over doet voor een boek dat hij schrijft. Dat project vormt ook de aanleiding tot de volgende bestemming van onze reis. Hij heeft eerder de Hoher Dachstein beklommen en wil foto’s maken van de andere kant van de berg en dus vertrekken we naar Ramsau in Oostenrijk. De accu is inmiddels vol via een constructie waarmee we de accu opladen via het reguliere stroompunt op onze camping plek. Dat gaat traag en de camping eigenaar wordt er wellicht niet blij van maar helpt wel om fris van start te gaan in de ochtend zonder dat we eerst een laadstation moeten zoeken. Onderweg richting Oostenrijk laden we nog één keer in Wallis en treffen daar meteen het eerste groene laadstation aan op onze reis. De geleverde stroom wordt opgewekt door zon- en waterenergie. Dat geeft helemaal een goed gevoel omdat we nu daadwerkelijk zo klimaatneutraal als mogelijk met een auto aan het reizen zijn.
Slingeren en walsen
We gaan met onze verse groene energie op weg naar Oostenrijk en moeten onderweg de Furka pas oversteken. Dat voelt als een grote beproeving omdat we nog niet goed kunnen inschatten wat we van de Fixxter kunnen verwachten in extreme omstandigheden. De pas is 2.429 meter hoog en de laatste mogelijkheid om te laden is in Visp. Daar laden we bij en overwegen nog even de Autotrein te nemen dwars door de berg heen maar we besluiten de uitdaging aan te gaan en via de pas te gaan. Te meer omdat er een lange file staat voor de trein en we de trein op de heenweg al eens genomen hebben onderweg naar Randa.
Doorslaggevend is de geruststelling dat we inmiddels vaker de ervaring hebben gehad dat we de accu leeg zien vliegen bergopwaarts maar ook weer zien vollopen bij het dalen. De optie om te keren wanneer we het niet redden staat dus altijd tot onze beschikking. Daar gaan we dan. Traag slingerend richting de pas. Op de radio staat “Take this waltz” op van Leonard Cohen als voorproefje op ons bezoek aan Wenen. We walsen, slingerend de weg op en zien de kilometers wegtikken op het dashboard. We openen de route app om in te kunnen schatten of we het zullen halen met een accu die zeer snel leegloopt. We rekenen erop los en duimen nog harder. Uiteindelijk bereiken we juichend het hoogste punt met een actieradius van 148 km op te teller en we rijden opgelucht naar beneden waarbij de accu beneden weer bijna net zo vol is als toen we aan de andere kant aan de klim begonnen.
Relaxed en gezellig
We zoeven over de weg in de prachtige nieuwe bus en genieten van het comfort. We rijden sneller, stiller en comfortabeler dan in onze eigen T3 en voelen ons al snel thuis in de FIxxter met het heerlijke brede bed en de ruime dak tent. Het meest genieten we echter van het idee de wereld minder te vervuilen doordat we geen diesel nodig hebben om onze reisbestemming te bereiken. Jammer genoeg kun je bijna nergens groene energie laden maar de wetenschap dat we geen fijnstof uitstoten in de prachtige natuurgebieden en steden die we bezoeken is ons ook wat waard. We bezoeken locaties uit de Sound of Music en eten Mozartkugeln van Fürst in Salzburg en koelen af wanneer we wandelen in de Salzburger alpen rond de Dachstein. In Wenen zoeken we naar sporen van Freud, Sissi en Mozart, eten we de originele Sachertorte en sluiten we de dag af met een duik in de Donau.
De stilte tijdens het elektrisch rijden is in groot contrast met het razen van onze diesel
We reizen trager dan we gewend zijn en bezoeken, opzoek naar laadpalen, ook meer plaatsen buiten de snelweg dan met onze T3. Samen maakt het dat de cadans anders is en dat we gezelliger en relaxter reizen. De schermtijd van onze zoon wordt afgewisseld met samen luisteren naar een luisterboek en verweven in het ritme van laden en tegelijkertijd boodschappen doen, wandelen of eten. De reisdagen zijn langer maar we zijn minder moe en ook minder geagiteerd dan wanneer we zo snel mogelijk op de plaats van bestemming proberen te komen. Dat heeft ook iets te maken met de stilte tijdens het rijden. Dat is in groot contrast met het geraas van onze diesel en waarbij de ramen open moeten bij gebrek aan airconditioning. Het enige lawaai in de Fixxter komt van de playlist die we hebben aangemaakt voor deze reis. “Take this waltz” nog maar een keer, of de soundtrack van de Sound of Music?
Elektrisch camperen, waar moet je op letten?
- Neem twee verschillende laadpassen mee, wij hadden die van Shell en de ANWB. Soms werkte de één wel en de ander niet.
- Probeer laadpunten te vinden die een stukje van de snelweg zijn zodat je boodschappen kunt doen of wandelen tijdens het wachten.
- Houd er in je plannen rekening mee dat de accu berg op een stuk sneller leeg gaat.
- Neem ‘voor nood’ een druppellader op 220 volt mee, zo kun je bijna altijd wel ergens laden.
- Rij niet te hard om je actieradius te vergroten.
- Neem geen onnodige kilo’s mee, extra kilo’s zorgen voor een hoger verbruik.
Publicatie in de NKC.
kens, beeld: Martin Fickweiler
